Τον Σεπτέμβρη του 2011, με αφορμή τον νόμο Διαμαντοπούλου, δημιουργήσαμε μια ανεξάρτητη φοιτητική ομάδα, που στόχευε να συσπειρώσει τους φοιτητές που αντιδρούσαν και δεν είχαν τίποτα κοινό με τα προτάγματα των ήδη υπαρχουσών παρατάξεων. Στην πορεία, σχηματίσαμε το Φάσμα, μια ανεξάρτητη φοιτητική παράταξη που αναλάμβανε δράσεις μέσα και έξω από τον φοιτητικό σύλλογο και συμμετείχε στις δύο τελευταίες φοιτητικές εκλογές. Παρά τις επιφυλάξεις μας προς την ίδια την ιδέα της παράταξης, πιστέψαμε ότι η φωνή των φοιτητών έπρεπε να φτάνει στα όργανα συνδιοίκησης. Οι τότε εκλεγμένες παρατάξεις δεν μετέφεραν ως όφειλαν τις αποφάσεις των μαζικών γενικών συνελεύσεων, συχνά παρεμπόδιζαν τη σύγκλησή τους, καλούσαν συνελεύσεις με αποπροσανατολιστικά θέματα αγνοώντας τα ουσιαστικά προβλήματα, ενώ πολλές φορές δεν επέτρεπαν σε όλους τους φοιτητές να πάρουν τον λόγο κατά τη διεξαγωγή των συνελεύσεων. Το αποτέλεσμα ήταν ένας ανενεργός, απληροφόρητος και χειραγωγούμενος σύλλογος με απαράδεκτη εκπροσώπηση.
Μετά τις πρώτες φοιτητικές εκλογές, όπου πήραμε τρεις έδρες στο Διοικητικό Συμβούλιο, ένας από τους αρχικούς μας στόχους πραγματοποιήθηκε. Η σύγκληση των γενικών συνελεύσεων έγινε πολύ πιο εύκολη και συμμετείχαμε στις συνελεύσεις τμήματος μεταφέροντας για πρώτη φορά τις αποφάσεις των φοιτητών. Ακόμη, μετά από πολλά χρόνια ο σύλλογός μας κατέβαινε σε πορείες, διαμαρτυρόταν, στήριζε άλλους αγώνες φοιτητών και εργαζομένων στην υπόλοιπη Ελλάδα, διεκδικούσε, πληροφορούνταν και πληροφορούσε. Στις περσινές εκλογές, αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε με την ίδια προοπτική, αλλά παρόλο που το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν το ίδιο, ο σύλλογος αδρανοποιήθηκε και πραγματοποιήθηκαν ελάχιστες γενικές συνελεύσεις και δράσεις.
Αν αποφασίζαμε να συμμετάσχουμε και στις φετινές φοιτητικές εκλογές, πολύ πιθανόν το εκλογικό αποτέλεσμα να ήταν το ίδιο με τις προηγούμενες δύο χρονιές, όμως αυτό δεν θα είχε καμία σημασία για εμάς. Συνειδητοποιήσαμε ότι μεγάλο μέρος των φοιτητών θεωρούσε ότι ψηφίζοντάς μας, μας αναθέτει όλες τις ευθύνες για την επίλυση των προβλημάτων και δεν χρειάζεται να συμμετάσχει παραπάνω σε δράσεις και συνελεύσεις. Η λογική της ανάθεσης δε συνάδει με τους σκοπούς που συστήσαμε το Φάσμα, αλλά ούτε και με την εικόνα που θα θέλαμε να δούμε στο σύλλογο και σε καμία περίπτωση δε δείχνει την εμπιστοσύνη του φοιτητικού σώματος προς τους εκπροσώπους. Δείχνει μόνο την κούραση από τον καθημερινό αγώνα, το βόλεμα και τον εφησυχασμό.
Εμείς όμως δε βλέπουμε τους εαυτούς μας ως μεσσίες, ούτε είμαστε πρόθυμοι να λειτουργήσουμε ως μια αυτόκλητη πρωτοπορία που θα μιλάει εξ ονόματος ενός μαζικού φοιτητικού συλλόγου που δεν υπάρχει. Ούτως ή άλλως, βασικός μας στόχος δεν ήταν η δημιουργία μιας οποιασδήποτε πρώτης παράταξης, αλλά μέσω της παράταξης να συσπειρώσουμε τον σύλλογο, προκειμένου να λειτουργεί πιο δημοκρατικά, με ένα καταστατικό που θα καθιστούσε συμβολική οποιαδήποτε μορφή εκπροσώπησης. Εκτός αυτού, λόγω του νέου νόμου για τα πανεπιστήμια, που δυστυχώς όσον αφορά το διοικητικό κομμάτι εφαρμόζεται στο Ιόνιο, πλέον δεν υπάρχει συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης, επομένως η συμμετοχή στις εκλογές είναι εντελώς ψηφοθηρική και στοχεύει στην ικανοποίηση του εγωισμού των υποψηφίων με την κατάληψη θέσεων στο Δ.Σ. χωρίς αντίκρισμα και στη διαιώνιση της στρατολόγησης κομματικών προβάτων για τα μαντριά ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ.
Εμείς δεν είμαστε πρόβατα, όπως η πλειοψηφία, που τη μία μέρα θα δεχτεί να την κεράσουν ένα ποτό και την άλλη μέρα θα μπει στα τρία τελευταία λεπτά της συνέλευσης για να ψηφίσει ΠΑΣΠ. Ούτε απολιτίκ είμαστε, όπως προσπαθούσε εσκεμμένα να πλασάρει το ΜΑΣ, που, θέλοντας να προφυλάξει την εικόνα του μόνου πολιτικού σώματος με αντιμνημονιακή πολιτική στο πανεπιστήμιο, μας αντιμετώπιζε ως εχθρούς του κόμματος, αλλά δεν δίστασε να καπηλευτεί και να καπελώσει με προφανή πολιτικά κίνητρα διάφορα γεγονότα, όπως τις συλλήψεις του Ιανουαρίου 2013, που, αν και ήταν απόντες, στη συνέχεια δεν δίστασαν να παρουσιάσουν την μη συνέχιση του ζητήματος σαν δικό τους κατόρθωμα. Και βέβαια, δεν είμαστε συριζαίοι, όπως όλοι οι πασπίτες παραπληροφορούσαν τρία χρόνια τώρα, δυσκολευόμενοι προφανώς λόγω της ιδεολογικής τους σύγχυσης να κατανοήσουν ότι υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν πολιτική ευσυνειδησία και δεν σπέρνουν ψέματα δεξιά και αριστερά. Ήμασταν ξεκάθαροι και με τους συμφοιτητές μας και με τους ίδιους μας του εαυτούς, ήμασταν μια πραγματικά ανεξάρτητη κομματικά παράταξη, όχι σαν τους πασπίτες με την συμπεριφορά και ιδεολογία δαπιτών, που αυτοπροβάλλονταν ως «αυτόνομοι και ωραίοι» αλλά πραγματοποιούσαν τακτικότατες επισκέψεις στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, έβγαζαν φωτογραφίες με την Γαλανoμάτα Μάγισσα του Βοσκόπουλου και υποστήριζαν και υποστηρίζουν το νεοφιλελεύθερο έκτρωμα που λέγεται Πρυτανεία. Δεν ήμαστε εμείς αυτοί που ρουφιάνεψαν συμφοιτητές τους στην ασφάλεια και σε μεγαλοκαθηγητές όπως έκαναν οι πασπίτες, αλλά είμαστε οι διωκόμενοι φοιτητές που σέρνονται στα δικαστήρια επειδή προσπάθησαν να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους. Δεν τάξαμε ποτέ σε κανέναν θέση διερμηνέα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε πληρώσαμε τα μεταφορικά για να αναβιώσουμε Τουταγχαμών του ΤΞΓΜΔ για μια ψήφο παραπάνω, δεν πολεμήσαμε αθέμιτα συναδέλφους συμφοιτητές και καθηγητές, όπως κάνουν οι άλλοι, για να μην χαλάσουν τα χατίρια των βολεμένων φίλων τους. Είχαμε πάντα πολιτικά επιχειρήματα, αλλά στο τσίρκο Μεντράνο που έχει καταντήσει η συνέλευση ΤΞΓΜΔ δυστυχώς μετρά το πόσο χαϊδεύεις τα αυτιά και το πόσο μετατρέπεις τη συνέλευση σε αρένα με βρισιές και χυδαία σχόλια. Μπορεί να φώναζαν εμάς «άπλυτους», αλλά η πολιτική μπόχα που έχει ριζώσει στον σύλλογο είναι αδύνατον να φύγει με μικροπολιτικά παιχνίδια και ανούσιες εκλογές.
Προφανώς για μια καθεστωτική ή και αριστερή φοιτητική παράταξη φαίνεται ακατανόητο γιατί μια παράταξη με εκλογική επιτυχία, που θα μπορούσε να καταλάβει κάποιον αριθμό εδρών, δεν κατεβαίνει στις εκλογές. Ωστόσο, έχοντας ξεκαθαρίσει εξ’ αρχής ότι η συμμετοχή μας στις εκλογές δεν ήταν σκοπός, αλλά μέσο, θεωρούμε ήττα όχι να μην κατέβουμε στις εκλογές, αλλά να κατέβουμε υπό αυτές τις συνθήκες και να απομακρυνθούμε από τις ιδέες μας. Όπως ακριβώς δεν είχαμε κανένα φετίχ κατά των παρατάξεων, έτσι δεν έχουμε κανένα φετίχ με τις εκλογές και τις έδρες των Δ.Σ. υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες. Θεωρούμε πως ο σύλλογος πρέπει να αποκτήσει ξανά μνήμη και να αποφασίσει για το μέλλον του. Μόνο η πλειοψηφία και η μαζικότητα έχει τη δύναμη να ξανακάνει ενεργό το σύλλογο. Γι’ αυτό αποφασίζουμε τη διάλυση της παράταξης του Φάσματος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα σταματήσουμε να είμαστε ενεργοί πολιτικά, μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο.
ΦΑΣΜΑ - ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ.
.jpg)