Τρέμε Πελεγρίνη, θα σε βάλουν στην «Τέση» σου!

Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση στην παιδεία, και δη στην τριτοβάθμια, όπως και σε ολόκληρη την κοινωνία, επιδεινώνεται συνεχώς. Από το 2011 μέχρι σήμερα διάφοροι νόμοι-πλαίσιο έχουν έρθει στο προσκήνιο, πρώτα είχαμε τον νόμο Διαμαντοπούλου και ύστερα τον νόμο Αρβανιτόπουλου, που ισχύει ακόμη και σήμερα. Τι και αν αλλάζει το όνομα του εκάστοτε εισηγητή-υπουργού παιδείας, η ουσία των νόμων είναι η ίδια: μείωση της χρηματοδότησης των πανεπιστήμιων, απολύσεις διοικητικών, συγχωνεύσεις τμημάτων, σχολών, ιδρυμάτων, διαγραφές φοιτητών που έχουν περάσει το όριο των ετών της σχολής τους, αποδυνάμωση της φωνής των φοιτητών από τις γενικές συνελεύσεις τμημάτων, μετάθεση της διοίκησης των πανεπιστημίων από τους φοιτητές, τους καθηγητές και τους διοικητικούς σε άτομα «της κοινωνικής, πολιτικής και πνευματικής ζωής του τόπου και όχι μόνο».

Το τελευταίο χτύπημα στην δημόσια παιδεία είναι απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων, θέμα που θίγει κυρίως μεγάλα πανεπιστήμια όπως το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Τα ιδρύματα αυτά πλήττονται σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε πολλά τμήματά τους να μένουν με τους μισούς ή και λιγότερους διοικητικούς υπαλλήλους, πράγμα που καθιστά αδύνατη την ομαλή λειτουργία τους. Μετά από αλλεπάλληλες καταλήψεις από φοιτητές και διοικητικούς, απεργίες, η Σύγκλητος του ΕΚΠΑ αποφάσισε την αναστολή λειτουργίας του πανεπιστημίου λόγω αδυναμίας λειτουργίας αυτού. Και ενώ τα μνημονιακά παπαγαλάκια και οι φιλομαθείς ΔΑΠίτες φωνάζουν για ανοιχτές σχολές και απώλεια του εξαμήνου, το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να ασκήσει πειθαρχικό έλεγχο στον Πρύτανη του ΕΚΠΑ, Θεοδόση Πελεγρίνη, που στοχοποιείται μανιασμένα για να καμφθεί ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων. Επικεφαλής της επιτροπής πειθαρχικού θα είναι η πρύτανης του Ιονίου Πανεπιστημίου, Αναστασία «Τέση» Σαλή-Παπασαλή.

Ήταν όμως τυχαία η επιλογή της Τέσης, που διοικεί την Μικρή Οξφόρδη, όπως η ίδια διαλαλεί στα ΜΜΕ; Έχοντας ζήσει τον πολυδιάστατο χαρακτήρα της στο πετσί μας τόσα χρόνια ως φοιτητές του Ιονίου Πανεπιστημίου, νομίζουμε ότι μπορούμε να πούμε δύο – τρία πράγματα. Αρχικά, πως έγινε η Σαλή πρύτανης; Μαζεύοντας κατά πολύ λιγότερες ψήφους από τον αντίπαλό της Γιώργο Κεντρωτή, ήτοι 676 ψήφους έναντι 488! Όσον αφορά τους διοικητικούς υπαλλήλους και τους φοιτητές, το αποτέλεσμα ήταν 59-28 και 583-401 υπέρ του Κεντρωτή, αντίστοιχα και τα μέλη ΔΕΠ 59-34 υπέρ της Σαλή. Ο νόμος που ρύθμιζε εκείνη την εποχή την εκλογή των πρυτάνεων έδινε πολλαπλάσια βαρύτητα στην ψήφο των μελών ΔΕΠ, έναντι των φοιτητών και των διοικητικών υπαλλήλων λες και δεν πρόκειται για ισάξια μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Αποτέλεσμα της σοφής ρύθμισης του νόμου, ελάχιστοι μεγαλοκαθηγητές να καθορίζουν ένα εκλογικό αποτέλεσμα αντίθετο της βούλησης της πλειοψηφίας. Και για να μην αδικούμε κανέναν, σε αυτή τη μειοψηφία δεν ανήκαν μόνο μεγαλοκαθηγητές, αλλά και μια θλιβερή μερίδα φοιτητών, τα πράσινα απολιθώματα της ΠΑΣΠ (για όσους δεν έχουν καμία σχέση με την κερκυραϊκή πραγματικότητα, η υγρασία της Κέρκυρας δεν ευνοεί την καλλιέργεια ΔΑΠιτών, αλλά τους αντικαθιστούν επάξια οι ΠΑΣΠίτες) που ξόδεψαν τουλάχιστον 2-3 κάρτες ο καθένας για προεκλογικά τηλεφωνήματα στην υπηρεσία της Τέσης.                                    

Μπορεί για να εκλεγεί να πήγε ως ενός σημείου χέρι -  χέρι με τους σοσιαλιστές φοιτητές της ΠΑΣΠ, η Σαλή όμως δεν ξέχασε ποτέ την ιδεολογία της. Υποψήφια στο ψηφοδέλτιο επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας, με στενές επαφές με τον κύκλο συμβούλων του Σαμαρά, ανήκει χωρίς δεύτερη σκέψη στον πιο σκληρό πυρήνα των κυβερνητικών πανεπιστημιακών. Δεν δυσκολεύεται κανείς λοιπόν να καταλάβει πως ο νόμος Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου συγκαταλέγεται στα αγαπημένα αναγνώσματα της Σιδηράς Κυρίας του Ι.Π. Η Σαλή λατρεύει τη θεωρία, αλλά κυρίως την πράξη. Ακολουθώντας τον νόμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση κατά γράμμα, έχει στρώσει κόκκινο χαλί στους επιχειρηματίες, με χαρακτηριστική την αφίσα για την 73^η Σύνοδο των Πρυτάνεων που διοργάνωσε στην Κέρκυρα, όπου κυριολεκτικά δεν μπορούσες να διακρίνεις το σήμα του Ιονίου Πανεπιστημίου, ανάμεσα στα 13 σήματα επιχειρήσεων – χορηγών της συνόδου! Όσο λατρεύει τους χορηγούς, τόσο απεχθάνεται τους φοιτητές. Οι παροχές προς τους φοιτητές είναι τριτοκοσμικές, ελάχιστοι φοιτητές σιτίζονται δωρεάν, εκατοντάδες πετάγονται στο δρόμο από τις εστίες και όσοι στεγάζονται δωρεάν μοιράζονται ελάχιστα τετραγωνικά με 2-3 άτομα. Στη Μικρή Οξφόρδη λοιπόν, τα τρία από τα έξι τμήματα του Ιονίου είναι εγκατεστημένα στο συγκρότημα του Ψυχιατρείου Κέρκυρας, με σοβαρές ελλείψεις σε αίθουσες και εξοπλισμό ψύξης, θέρμανσης και φοιτητές και καθηγητές μοιραζόμαστε τον ίδιο χώρο με τους τροφίμους.

Όταν ρωτήθηκε για όλες αυτές τις ελλείψεις, η απάντηση ήταν: «Όταν λόγω της κρίσης, οι γονείς σας βγάζουν λιγότερα λεφτά, θα σας στέλνουν και λιγότερα. Έτσι δεν είναι;» Δεν είναι ακριβώς έτσι. Όταν τα αποθεματικά των πανεπιστημίων «κουρεύτηκαν» εντελώς παράλογα, δηλαδή ουσιαστικά ληστεύτηκαν με το περιβόητο PSI, η Σαλή δεν εξέφρασε καμία ουσιαστική αντίδραση, σε αντίθεση με την συντριπτική πλειονότητα της πανεπιστημιακής κοινότητας. Ανήκοντας στον στενότατο περιβάλλον Σαμαρά, είναι αυτονόητο ότι δεν πρόκειται να πει λέξη για τις καταστροφικές κυβερνητικές πολιτικές για το δημόσιο πανεπιστήμιο, όσο εξόφθαλμα κι αν αυτές βιάζουν την απλή λογική. Αλλά για ποια λογική μιλάμε, όταν η πρύτανης που «νοικοκύρεψε» τα οικονομικά του πανεπιστημίου και έφερε τον περιβόητο «εξορθολογισμό» στη διοίκησή του, ξοδεύει τα χρήματα του πανεπιστημίου λες και παίζει Monopoly:  πληρωμένα έξοδα μεταφοράς και διαμονής στη Θεσσαλονίκη, για να παρακολουθήσει την ομιλία του Σαμαρά στη Δ.Ε.Θ., δωρεά 48.000€ στο Δήμο Αθηναίων για τη δημιουργία γλυπτοθήκης ταφικής τέχνης στο 1^ο Νεκροταφείο Αθηνών, 300.000€ για τη δημιουργία ξενώνα «αναξιοπαθούντων» διδασκόντων και προσκεκλημένων, πάνω από 4.000.000€ για δημιουργία νέας κεντρικής βιβλιοθήκης, που δεν χωράει εκατοντάδες βιβλία που καταστράφηκαν κατά τη μεταφορά είναι μόνο κάποια ενδεικτικά παραδείγματα «εξορθολογισμού» που αλιεύσαμε από τη Διαύγεια.     

Για κακή τύχη της Σαλή, όπως αποδείχθηκε στις πρυτανικές εκλογές, οι φοιτητές στην Κέρκυρα δεν είναι μόνο ΠΑΣΠίτες. Οι περισσότεροι φοιτητές έχουν κρίση, ενημερώνονται, αντιδρούν και διεκδικούν με μαζική συμμετοχή σε γενικές συνελεύσεις, πορείες, απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις, διοργάνωση φεστιβάλ, εκδηλώσεων, ομιλιών, συζητήσεων. Εμείς, το Φάσμα- Ανεξάρτητοι Φοιτητές Μεταφραστικού, είμαστε μια πολιτική φοιτητική παράταξη που ξεκίνησε το 2011 ύστερα από την δραστηριοποίηση εναντίον του νόμου Διαμαντοπούλου μεγάλου μέρους φοιτητών – μη μελών κομματικών παρατάξεων. Κινούμαστε εκτός κομματικών δραστηριοτήτων, λειτουργούμε με αντιιεραρχικό και αμεσοδημοκρατικό τρόπο και στόχος μας είναι η προάσπιση των δικαιωμάτων τόσο των φοιτητών, όσο και όλων των μελών της κοινωνίας που θίγονται εξ αιτίας των αντιλαϊκών μέτρων που έχουν ληφθεί την τελευταία πενταετία.

Η απάντηση της πρυτανείας σε αυτό το πολύμορφο, δημιουργικό ρεύμα είναι πάντα άμεση ή έμμεση καταστολή. Η αρχή έγινε με το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι φοιτητών, ένας αχρησιμοποίητος χώρος του πανεπιστημίου που μετατράπηκε σε ανοιχτό πολιτιστικό και πολιτικό χώρο από φοιτητές για φοιτητές: με εντολή πρυτανείας, αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν εκεί το καλοκαίρι του 2012, σφραγίζοντας τις πόρτες και πετώντας τα πράγματα που βρίσκονταν στο χώρο στα σκουπίδια. Στις 17 Ιανουαρίου 2013, ενώ ο Σύλλογος Φοιτητών Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ. βρισκόταν στο κτήριο της Πρυτανείας περιμένοντας ειρηνικά επί ώρες, για να μεταφέρει τα αιτήματά του για το εξάμηνο εξωτερικού στην Πρύτανη, αυτή προτίμησε για μια ακόμα φορά να καλέσει τις αγαπημένες της αστυνομικές δυνάμεις. Άντρες των ΜΑΤ εισέβαλαν στην πρυτανεία, χτύπησαν και συνέλαβαν 28 φοιτητές και φοιτήτριες. Λίγους μήνες αργότερα, όταν μέλη πολιτικής ομάδας κατέλαβαν αχρησιμοποίητη αποθήκη στο χώρο του Ψυχιατρείου, ισχυρότατες αστυνομικές δυνάμεις έφτασαν στο χώρο και έπειτα από άγριο ξύλο συνέλαβαν 10 φοιτητές. Στην Σύνοδο των Πρυτάνεων που πραγματοποιήθηκε πριν λίγους μήνες στην Κέρκυρα, η Σαλή κινητοποίησε όλες τις δυνάμεις της αστυνομίας στο νησί, προκειμένου να απομακρυνθούν φοιτητές και διοικητικοί υπάλληλοι που διαμαρτύρονταν για τη διαθεσιμότητα. Καταστολή της ελεύθερης έκφρασης βέβαια δε σημαίνει μόνο ΜΑΤ και ξύλο. Καταστολή της ελεύθερης έκφρασης είναι και μηνύσεις πρυτανείας/καθηγητών/ΠΑΣΠ σε φοιτητές για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις και συνδικαλιστική δράση, με εντελώς αστείες και αβάσιμες κατηγορίες. Καταστολή της ελεύθερης έκφρασης είναι και η μόνιμα κλειδωμένη πόρτα της πρυτανείας, με την κλούβα των αστυνομικών να έχει γίνει εξάρτημα του κτηρίου. Καταστολή της ελεύθερης έκφρασης είναι και η απαγόρευση της πρυτανείας για τη διεξαγωγή οποιασδήποτε εκδήλωσης στο χώρο του πανεπιστημίου μετά τις 9 το βράδυ.                

Νομίζουμε ότι όλα τα παραπάνω, λίγα μόνο από όσα έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια, δείχνουν ένα πράγμα: Η πρύτανης του Ιονίου Πανεπιστημίου ακολουθεί κατά γράμμα την πολιτική που εξοντώνει το δημόσιο πανεπιστήμιο και επιτίθεται λυσσασμένα σε κάθε φωνή που το προασπίζεται. Σε μια χώρα όπου προτεραιότητα θα είχε η μόρφωση, η γνώση και ο άνθρωπος, έναντι των επιχειρήσεων, του κέρδους και των κομματικών κύκλων, δεν θα έπρεπε να δικάζει, θα έπρεπε να δικάζεται.

ΦΑΣΜΑ – ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ.